ΣΚΙΩΝ ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΔΑ

Χρόνος στέκεις τοξικός και αβέβαιος

των σαρκασμών τον ουρανό κρατάς

τον ανθηρό

το ρημαγμένο

το γυμνό.

Με το χρυσό κλειδί

με το χρυσό σκαρί

χρόνος σελαγισμός

δόξα των ευρισκόμενων.

ΣΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΟΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

Τι κρύβουν οι ψήφοι και οι γρίφοι

τι κρύβουν ιχνευτές της νύχτας στο οικόσημο

όταν στο αέτωμα ανεβαίνουν

ως στην πανδαισία των σημείων.

Μετά από κάθε μεγάλη ημέρα

μετά από κάθε παράκληση ατέρμονη

θεοί και λαοί με το αστέρι φαντάζονται

με το χρυσό πέλεκυ των ισχυρότερων.

Αλήθειας πνοές συντροφιά για λίγους

και πόσο απόθεμα από χρυσό και ασήμι

ποιας παραίσθησης η ξεχωριστή τυραννία

και ηχηρής ακροβασίας ένας κήπος υπέργηρος.

Τόσα λέγονται για το μέλημα των πολλών

και με τα ιδεώδη οι πολλές πληγές αφορμές

εισφέρουν και τιμούν φωτιές κυκλώνουν.

Χρυσό ασήμι ταπεινό κάθε αστέρι φαντάζεσαι

με τις ιστορίες που κρύβουν οι κύκλοι γαμψοί

οι κύκλοι που νιώθουν των άγιων και αδύναμων.

Στέμμα κρατάς στο κάλλος της γέννας τον αφρό

στην κόψη των μακαριστών γλυπτών της νύχτας.

            ΑΝΕΓΓΙΧΤΟΣ

Κοιτάς ο ανέγγιχτος άγγελος

κοιτάς στο γυμνό καθρέφτη

ώσπου ίδια η παλιά αλήθεια

ίδια στη ρίζα της αποθέωσης.

Σπέρμα της χάρης στρώνεσαι

ο πειρασμός σε μέρη απόμερα

με τον πληθυσμό των μίσχων

με την ίδια ανεξίτηλη γραμμή.

Κοιτάς ο ανέγγιχτος άγγελος

στάζεις αλάτι δίνεις την πνοή.

                     

ΝΕΑ ΙΘΑΚΗ(συνέχεια)

-23-

Ανοιχτή πόρτα δος μου

ροή στο μέσα υλικό

που συνταιριάζεις

που γίνεσαι ο πηλός

Ανοιχτή πόρτα δος μου

μυστικά που σκορπίζεις

ανάμεσα στη φήμη

που δεν ολοκληρώνεις

Οι ώρες των ονείρων

οι ώρες των πανικών

κι όταν μαζί τέμνονται

Ανοιχτή πόρτα δος μου

απ’ το ασυλλόγιστο γάλα

απ’ την τέλεια ανατολή

απ’ το θηρίο που βρυχάται

μες στο κενό της σαγήνης

της βίας και της δουλειάς

Στο απόγειο της ρίζας

ανοιχτή πόρτα δος μου

με το λυγμό της τέχνης

Δος μου με το αίμα

δος μου με την έπαρση

με τη νέα φωτιά

με την εξόρυξη υλικών

άλλων χαμένων

ιδανικών κύκλων

Πένθη και πιστά φτερά

Ανοιχτή πόρτα δος μου

τα μωρά που φεύγουν

στον πλούτο των παλμών

Γήϊνα υγρά στρώματα

και κάθε αδάμαστου

τα μάτια και τα ταξίδια

Κάθε φορά πληγωμένα

Υπάρχουν σώματα

υπάρχουν στασίδια

κι ο σάπιος καιρός

Πατρίδα εκ θεμελίων

διψάς και πονάς.

   

    ΣΩΜΑ  ΦΙΛΟΞΕΝΟ  ΚΑΙ  ΑΘΕΑΤΟ

Σκεπάζουν   χρόνια  τραύματα  στο  πέλαγος

σκεπάζονται  οι  ντροπές  οι  φθαρμένες  γραμμές

όσα  πολύ   αγαπήσαμε  πάλι  θεριεύουν

όσα  μας  απώθησαν  και  απωθούν  τα  έργα 

οι  κραυγές  η  ομορφιά  να  επιμένουν 

ο  πόθος  να  βγαίνει  απ’ το  κέλυφος  που  σπάζει

η  κρίσιμη  στιγμή  των  αγαπημένων  στροφών

η  κρίσιμη  επιστροφή  της  ανέμελης  αγάπης

Σκεπάζουν  σημάδια  απ’  τη  συνηθισμένη  ζωή

στάχτες  πάνω  στο  βελούδο  και  η  ψυχή

στο  ολοπόρφυρο  φως  σκοτάδι

Γίνεσαι  δικό  μου  σώμα

γίνεσαι  φιλόξενο  σώμα  και   αθέατο

από  μάτια  των  κολάκων  μακριά

από  μάτια  του  σαρκασμού 

            της  πηγής

                     της  πληγής  που  μένεις

                                          3

       ΝΕΑ ΙΘΑΚΗ(συνέχεια)

                         -22-

Οι βεβαιότητες με τόσους μνηστήρες

τα ψηφία αιώνων που σε παρακινούν

η κάθε σκιά του σαρκασμού με έριδες

που μας θυμούνται,  που μας τιμούν

σαν ένοχους μεταπράτες. Ακόμα σιγούν

και οι μορφές, που σε ακολουθούν

με κάθε μήνυμα, με κάθε δίλημμα

κι ο λόγος νέος να κουβαλάς δύναμη

στην τέχνη των πιο ελεύθερων σκοπών.

Οι αλληγορίες να σε αγγίζουν αιώνες

και μετά από κάθε ημέρα των παθών.

Μοιάζεις με κάτι μαύρες πεταλούδες

που δρουν και σα δόξες σημαδεύουν

κάθε πρωί ακόμα πορφύρα τόσο αγνή.

Έχεις ξημερώσει με μια άλλη ημέρα

μένεις η παλιά ευχαρίστηση αρετή

ως το φως της πιο μεγάλης εσοχής

μέσα στο δωμάτιο με τους ρόδακες

στα ολόχρυσα κειμήλια όλης της ζωής.

Όπου φαίνεσαι, όπως κι αν φαίνεσαι

της αμέλειας δεν είσαι ακόμα έρμαιο.

Τόσοι σε αγάπησαν και σε πολέμησαν

αντάλλαξαν τα δικά τους θαύματα

και σε προτίμησαν κλειστή φυλακή.

Πολλοί μισητοί και ερμαφρόδιτοι

κρατώντας διαρκώς χρώματα άρνησης

τα πάθη σου στα σκοτεινά τραγούδια.

Άνθρωποι έφθασαν με την ίδια σχεδία

οι μαύρες πεταλούδες μνηστήρες ζωής

τώρα που ολοκληρώνονται οι βασιλείες.

             

                      ΑΛΛΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΦΟΒΟ

Άλλος  μετά  το  φόβο  μετά  το  άθροισμα  του νόστου

άλλος  ελεύθερος  κι  όπου  η  ασημότητα  καραδοκείς.

Μόχθος  ζωής  κι οι  ελευθερίες  που  σ’ αφήνουν 

σε μεγάλα  έργα  με  την  ίδια  αγωνία  και  χάρη.

                     

                          Άλλος  με  την  περιβολή  φιδιού μ’  εκπλήξεις  ελιγμών

σε  σύννεφα  καπνού  ανάμεσα  σε  θυμούς 

πικραμένοι  γνώστες   ζουν  μέσα  στην  απειλή.

Στον  αιώνα  στον  κανόνα  στο  λαβωμένο  σπέρμα.

                          Όλες  οι  κλήσεις  ασυρμάτων  όλες  οι  κλήσεις  κινητών 

όλες  οι  παραδοξότητες  με  το  καμάρι  κρυφές  ηδονές.

                      

                          Άλλος  τώρα  που  σμίγεις  με  τα  παλιά  χρώματα

σύγκρουση  ζωής   με  τις  σημαίνουσες  σκιές.

Απ’  τους  ιχνευτές  λάμψεις  του  αρχείου 

παίρνουν  με τον  άγγελο  παίρνουν  με τη  φωτιά.

Άλλος ο  μάντης  άλλος  ο  δαίμονας.

Φρόνηση  στο  αέναο  όσο  ο  μύθος ζεις

στο  θείο  κορμί

όσο  υπάρχεις  για  όλους  πρώτη  ελεύθερη  φορά.