ΝΕΑ ΙΘΑΚΗ(συνέχεια)

                                                   - 11-

Με το δώρο των θεών που σε συλλογιέμαι

με τη συμμετρία, με το δηλητήριο της οχιάς.

Χορδή γαλουχείς του εφικτού το πρόσωπο

της ίδιας μας γης, της ίδιας πάντα κραυγής.

Με το δώρο των θεών κι ο Οδυσσέας ζητάς

να στρώνεις με την οριζόμενη φωτεινή ώρα

αφήνοντας ανοιχτό το πιο πολύτιμο ιδανικό

που να ταιριάζει τη μοίρα και την πατρίδα

στα σχέδια της θάλασσας και των στοιχειών.

Ίριδας χρώμα κι ένα ευφρόσυνο ποταμάκι

ακόμα γελούν, σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Γεμίζουμε με τις σπονδές με τη μεγάλη ιδέα

πως οι πατρίδες κρύβονται στα περάσματα

καθοδηγούνται στα πάθη για να ενώνονται

ανάμεσα στις απορίες των κρυφών μύθων

και στων ουρανών το πιο μεγάλο χαμόγελο.

Πληγή ανοίγεις με το σύμπαν ηρώων φίλων

στην καθοδήγηση, με την ένωση των παθών

με δανεισμούς της απαίτησης περασμένων.

Σκεπασμένες κι από σκόρπια φύλλα χρυσού

οι μορφές του Οδυσσέα και των μνηστήρων.

Με το δώρο των θεών που σε συλλογιέμαι

όλο το δηλητήριο πια, όλο το ελεύθερο φως.