ΝΕΑ ΙΘΑΚΗ 

                            -10-

Στέκεσαι πάντα στο κέντρο του πλούτου

των ιδεών, σα σχέση αγνή, όχι κραιπάλης.

Στέκεσαι μείγμα ιστορίας, μείγμα λατρείας,

ένα δώρο τιμής, ένα δώρο ακμής και ρόδο

σαν θαύμα, μακριά από μυστικά σωτηρίας

στο κροτάλισμα τάχα των θυμωμένων θεών.

Χωρίς παρένθεση των αγαπημένων ημέρα

ελκύεις θησαυρούς, ελκύεις ακόμα φλόγες.

Κάθε επίμαχο άνθος της ευλαβείας σκοπός

κι η αδιόρατη πάλη γίνεσαι τώρα πια συνετή.

Στέκεσαι στο κέντρο γυμνών φανατισμών

σα σοφό, σαν αλλόκοτο σπέρμα μετά φόβου.

Πόσα τα παράταιρα, τα κύμβαλα της δόξας

ως την εξάντληση αυτής της νέας φυλακής;

Εδώ μέσα στο λόγο, μ’ ένα έγκυρο πρόσωπο

ό,τι θα πεις, ό,τι θα πω κι ένα γιασεμί ακόμα.

Στέκεσαι περιπέτεια στη μοίρα των στίχων

κι οι ποιητές κραταιοί ζητούν δική σου πνοή.

Τρέχουν βρύσες των ονείρων που κρατούν

απ’ το ένδοξο παρελθόν ένα αναμμένο κερί

μέσα στο παρόν στο μείον και των χρυσών

που αλλάζουν φωλιά στη φωτιά του χρόνου.