ΝΕΑ ΙΘΑΚΗ (συνέχεια)

                            -6-

Με τους θεούς σου και χωρίς έπαρση βυθισμένος

μέσα στην ταραχή, στα πάθη των ταλαντούχων,

των πιστών, που σε ορίζουν, που σε φροντίζουν

και στη ροή να σε αποθέτουν με όλα τα σώματα,

με όλα τα γινάτια και των βασιλικών σου σπόρων.

Με την τέχνη και με κάθε ένδοξη νέα σου πλεύση

με το όνειρο, σαν κατάφαση της ζωής που περνάς.

κι εγώ, χωρίς μάσκα, ως κληρονόμος του θρόνου

κι εγώ, χωρίς μάσκα, ως κληρονόμος του φθόνου.

Μαζί σου περνώ, σε ζητώ μέσα στο χρυσό παλάτι

κι όπως δε μου αρμόζει σε βλέπω στους ολέθρους.

Οι κομπασμοί, νέα νησιά οι ίριδες με ταξιδεύουν.

Μέσα μου και μέσα στο φως χύνεσαι το δηλητήριο.

Σε βλέπω, σε ακούω, σε σκαλίζω μεγάλο τραύμα

και οι σκέψεις μου κρύβουν ένα όνομα κι ένα φόβο.

Μέσα μου και μέσα στο φως η οργή των ποιητών

η οργή της μνήμης, για το ίδιο χρυσό σου παλάτι.

Νέα Ιθάκη, όπως κι εγώ, έτσι κι εσύ τόση αγάπη

στις σκιές των θεών με τα άρματα των λουλουδιών.

Νέα Ιθάκη, μέσα στις άχρονες, στις μυστικές υδρίες

μυροβόλα τα τέκνα όλα αυτά τα μεγάλα αρχοντικά.

Υπότροπη αγάπη με την περιουσία σου μας κινείς

κι οι μεγάλοι χρησμοί με τα αντίζηλα ρίγη των θεών.

Αίρεσαι η ύβρις κι οι μνηστήρες μετρούν την ώρα.