ΝΕΑ ΙΘΑΚΗ(συνέχεια)

                                -24-

Μέσα στη φιλόκαλη μέσα στη συνεχή ροή

τη μεγάλη θέληση η αγάπη αγκαλιάζεις.

Οι ευχές από άσημους, από γενναίους

όταν ο άγγελος, ο πυρσός μεσοπέλαγα.

Σβήνονται βιαστικές, 
ακατανόητες σπονδές

ο δρόμος που με πόθους καρπώνεσαι

στην ομηρία της αγάπης πέτρες φανταχτερές.

Παίρνουν στον κρημνό

τα γινάτια που τόσο αχόρταγα λαλούν.

Τα δυνατά που φεύγουν

ο ίσκιος της μεγάλης παραγραφής,

ο ίσκιος της ζώσας περιγραφής,

η σταγόνα της ζωής

στο ίδιο βλέμμα 
στο ίδιο στέμμα.

Είσαι ο καιρός που νοιάζεσαι

για όση αγάπη  

στο κείμενο με τη φωτιά που ζεις.

Ίδιος ο σπόρος,

το ζωηρό σου άνθος

στάζεις το φωτοστέφανο στη φυσική μηχανή

που βολοδέρνεις σεβάσμιος ο πιο μικρός θεός.

Σαν μια γενιά τα χρόνια

η ρίζα, 
η λαχτάρα

τα εμβατήρια μιας άνασσας

που έρχεσαι όλη η τιμή.

Ακόμα μαχαίρια με την αρχαία λαβή

τα ποτάμια και η αλήθεια,

τα ποτάμια και η συνήθεια,

το κίβδηλο στη μήτρα του κολοφώνα.

Νέα Ιθάκη ακλόνητη

Νέα Ιθάκη μυριόλογη

Νέα Ιθάκη μυριόριζη

Μυριόπονη η αρμονία.