ΝΕΑ ΙΘΑΚΗ         

Η Ιθάκη που ολοένα μας ταξιδεύεις

η Ιθάκη που μπορείς με τόσες δίνες

να υπομένεις κι όλη αυτή την υπεροψία

να γράφεσαι μ’ ένα μολύβι πιο γόνιμο

να ξαναγράφεσαι, να περιπλανιέσαι

και στην ηδονή της πιο αγνής στιγμής.

Να ντρέπεσαι και για τον περίσσιο λόγο

για το σκληρό στίχο επάνω στην πληγή.

Η Ιθάκη που ολοένα μας ταξιδεύεις

κρατάς αγάλματα, κρατάς προφάσεις

κρατάς ονόματα, μοιράζεσαι στο θρήνο

και ολοένα δείχνεις δήμιους της ζωής.

Η Ιθάκη και με το πρόσωπο ομορφότερο

να φαίνεσαι όπως της αυγής το στέμμα

και με πρόθυμη σάρκα στο ίδιο πνεύμα

να βγάζεις φτερά προσφορά της ίριδας

και για τον ποιητή, τον αιώνιο πορθητή

να μας γεμίζεις δάκρυ μύρο του αθλητή.

Η Ιθάκη που ολοένα μας ταξιδεύεις

σώμα αυθεντικό με χρώματα του τόπου

σώμα γραμμένο αναλλοίωτων σταγόνων

ίδιου πάντα ποιητή που με θεούς παλεύει.

Οι ημέρες κοινές όλους μας παρασύρουν

και με θεάματα, θέλγητρα και μπουμπούκια

αλλόκοτα πάθη και δοκιμασμένες θελήσεις.

Βουλιμίες σκιών σε ποιότητες του ονείρου.