ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟΥ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

Οι υπογραφές στο κενό

τα ειδεχθή και απρόσωπα

ο έλικας πάνω απ’ τα μάτια

η φλόγα για την παλιά μνήμη

η μυστική της σωτηρίας

φύση της εισροής,

η χλόη των γραφτών

των ίδιων σημείων αίμα

τα πάθη, τα βάθη,

τα βαριά πλέγματα.

Λέξεις ζεστές στο νησί

λέξεις τσαμπιά μνήμης

να κρέμονται αλλόκοτα

τέως άγγελοι τέως έρωτες

λίγα ακόμα χρυσά φύλλα

τα ρημάδια και τα σημάδια

και στη βασκανία οι οδοί

στο σκηνικό να ρουφάνε

στη  εξάντληση του ορρού.

Οι αχρείαστοι νόμοι

και όλοι οι κατεβαίνοντες

προς γνώσιν της απάθειας.

Μένουν σφάλματα

αδιάρρηκτα πείσματα

ένας στρατός τελευταίος

ένα τείχος αδιαπέραστο.

Ύστερα παράξενα όμορφος

καθαρίζω το ανήλιαγο

κι αλίμονο στα χορτάρια

πόσο μεγάλωσαν

πόσες περιπέτειες

πόσες μεταμορφώθηκαν

βουβές γυναίκες

πόσα λευκά βουνά

πόσα ερπετά

των θελήσεων το αίμα.

Ύστερα και το γάλα

ασυλλόγιστο,

που ακόμα χύνεσαι.

Οι υπογραφές στο κενό

τα μαύρα άλογα που καλπάζουν

τα συγχωρεμένα φαίνονται.

Τι να προσθέτουν

τι να αφαιρούν

οι νύξεις για τα κοράλλια

των ωκεανών,

οι  νύξεις των εραστών

και τα γεράκια ακοίμητα

και ο δομικός δαίμονας.

Στον πιο καλό έρωτα

όλες οι απαντήσεις

και των θυμάτων

το απερίσκεπτο βλέμμα.