ΟΝ ΚΑΙ ΣΠΕΙΡΑ

Στης ηδονής το πνεύμα 

δείγμα υπεροχής στίγμα 

με γρίφο μένεις ο κρίνος 

στης ευχής την εσπέρα.

Ως την απτή θάλασσα

που φθονείς ο κριτής 

λύπης κρατάς στέμμα.

Εκκρεμές το όνειρο

της κάθε σταγόνας

με όμηρο την πληγή 

στην κορύφωση τρόπων

και της αγάπης.

Μνήμη μέσα σκίρτησες

φως η σκιά ακόμα

ηδονοπλέκεσαι

κι ο κρίνος λευκός

άλλο ξύπνημα της αυγής.

          Μαζί προσφορά και χαρά

          στο χάδι της λαχτάρας 

          που ακούμπησες

          ολόλευκος κύκνος κυνηγός.

          

          Άπειρο σώμα

          όνειρο μένεις

          στόμα μέσα στη  φωτιά

          στόμα που ξαλάφρωσες.  

 Σέρνεις το ον

 σέρνεσαι πρώτο

 σέρνεις μαζί η σπείρα.