ΠΕΡΑΣΜΑ

Όπως το σώμα μου

αιώνια ξοδεύομαι.

Μεγάλα οράματα

μου δίνουν

μου αφήνουν

οι μελλούμενες άκρες

μνήμες ερωτικές.

Σ’ αφουγκράζομαι

όπως μπορώ

στην κίνηση των χεριών

στην μνήμη των χειλιών

με λάφυρα ήχων

με λάφυρα στίχων.

Όπως το σώμα μου

μετέωρο στο χρώμα

και μιας στιγμής

σκορπίζεσαι αντίλαλος

της μέθης μου ο χρυσός.

 

Κι ο νικητής πιο φαύλος

με το βάρος του πόνου

με τη σημαία του φόβου

με τα μεγάλα κεριά

με λέξεις, με σταυρούς,

με παλιές κηλίδες

με παλιές ρητορείες.

Με ίχνη του αγάλματος

με στήλες του αίματος

Σκορπίζεσαι αντίλαλος

στο αλάτι κι ο ουρανός.