ΑΓΙΑ Η ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ

Αλλιώτικα τα πουλιά τόσων χαμένων

τόσων γραμμάτων χρυσών επιγραμμάτων

πουλιά τσαμπιά της αμεριμνησίας

όπως πετούν σαν να είναι μαγεμένα

όπως πετούν σαν να είναι αλαφιασμένα

κι ως τα ευρήματα που αναδύονται.

Αλλιώτικα τα πουλιά που πετούν ξανά

κι άλλα να μαζεύονται με το γέρμα

προς το ιερό της τέχνης μας μέρος

άλλα στην πλεύση των μελλοθάνατων.

Αλλόκοτα άλλα πουλιά δε χαρίζονται

ούτε στη Σκύλλα ούτε στη Χάρυβδη.

Τόσες πατρίδες των ανθρώπων

πατρίδες που σαν ρόδα ερωτεύονται.

πατρίδες που μοιάζουν με δολώματα

που τρέμουν που αλλάζουν που ερίζουν

που δεν κελαϊδούν που δεν δοξάζονται.

Τόσες πατρίδες των ανθρώπων

διαμπερή οικήματα που ανοίγουν

που τυφλώνονται στη δύναμη της ημέρας

με τις στιγμές τους σκοτεινά λουλούδια

με τις στιγμές τους σκοτεινά τραγούδια

να ταιριάζουν στην ηδονή της ατέρμονης

της ιερής ελπίδας που ο σκοπός αγιάζεις.

Οι παλιές ελπίδες των ανθρώπων

και μέσα στο ενυδρείο των μοχθηρών

μέσα στα μύρια πένθη τους να αντέχουν

και με τη δύναμη των φτερών

των πουλιών και των αγγέλων.

                       

                        Αλλόκοτα τώρα τα πουλιά

                        βάζουν και βγάζουν τα φτερά

                        με την αιωνιότητα σήμερα όλα.