Στη φίλη Λίνα Φυτιλή

 ΕΠΙΜΟΝΑ ΦΛΕΓΕΣΑΙ

Και σαν βγαλμένη

από παλιό λεύκωμα

του μύθου σου η εικόνα

τα μάτια σου ακολουθεί.

Στην ηδονή της εξέλιξης

χωρίς σκοτεινό σκοπό

κι ο θρόνος σου λάμπει

ως τις μυθικές μέρες.

Στο φως της προτροπής

ποτέ δεν κρύβεσαι

παντού θυμάσαι

και πάντα νοσταλγείς.

Με το αβάσταχτο φορτίο

στην τέχνη που αγαπάς
στο πέρασμα των οιωνών
και με τις λέξεις σου όλες
στα ίχνη της βαθειάς ζωής.