ΜΙΑ ΚΛΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Να ήξερα με τόσα υπάρχοντα

με μία ακόμα πορφύρα του αρραβώνα.

Να ήξερα πώς είσαι αλήθεια!

Να ήξερα οι νύχτες πώς γιόρταζαν

και τα πρόσωπα με τη βαθειά σου μνήμη.

Να ήξερα πως χάνονταν

με τόσες ραδιουργίες του τόπου

και με τόσα επιστολάρια ύποπτα.

Να ήξερα πώς σε κρατούσαν

τόσοι αιώνες παρθένα.

Να ήξερα για την αποστολή

τόσο άψογος στην ευδαιμονία

των πιστών, των υγρών σου μίσχων

που κρατούν με την ποθητή φλόγα

χρυσά των ποιητών μέτωπα φόβου.

Να ήξερα με τόσα υπάρχοντα

για μια ακόμα πορφύρα του αρραβώνα!