ΑΝΤΙΖΗΛΗ ΑΥΓΗ

     

Με την ιδέα

όλης της χρονικής αναλαμπής

που γίνεσαι το μύρωμα

που χύνεσαι ο αφρός

της άνοιξης πέλαγος

Με την έκρηξη

όλα τα δικά σου πονούν

ουρανούς ανένδοτους

και το δικό σου αποτύπωμα

της υψηλής ευκρίνειας στέμμα

Όλα γίνονται δικά σου

μέσα στη μυθική αγκαλιά

που κουρνιάζουν όνειρα

πουλιά που σε πατούν

με της πνοής τη γέννα

Υπότροπη 

αντίζηλη αυγή
όταν βγάζεις τη μάσκα

Βγάζεις κραυγή

ο νους δυναμώνεις

της γοητείας το πνεύμα

χωρίς τα σύνδρομα

που τρομάζουν οι λέξεις

Της περιουσίας

γίνεσαι σώμα σοφό

απ’ το βάρος υγρών γραμμάτων

απ’ το βάθος πιστών αριθμών

Με τη νέα έκρηξη

οι πεταλούδες

οι μαύρες

οι λευκές

οι πιο πολύχρωμες.