ΑΙΩΡΗΣΗ


                                   Ποίημα που σε ορίζω
                                   σε νοσταλγώ ηδονικό
                                   σε λόγους ορφανούς
                                   στιγμή στο σελαγισμό.

                                   Ποίημα που σ' αλλάζω
                                   τους όρους της αγάπης
                                   στην ολάνθιστη στιγμή
                                   της γέννας ονειρεύομαι.

                                   Άγιος κι ο βηματισμός
                                   ίδιος ο δρόμος γράφεις
                                   των μυθικών μαστόρων
                                   στο πιο λαμπρό βλέμμα.

                                   Βλέμμα τόσο πλούσιο
                                   γυρίζεις προς το άστρο
                                   των χρόνων σπάραγμα
                                   των θρόνων στάλαγμα.

                                   Αιώρηση κάθε στιγμή
                                   όλες οι πολυσήμαντες
                                   μελλοθάνατες πράξεις
                                   μέσα στον Παρθενώνα.

                                   Και μιας ηδονής ο θεός
                                   που αλάβαστρο κρατάς
                                   δείχνεις με το μαίανδρο
                                   στο χρυσόμαλλο δέρας.

                                   Κι οι δρόμοι αφήνονται
                                   λάφυρα σε τόπο καλών
                                   τόπο μεγάλων σταυρών
                                   τόπο που όνομα δε λες.
                                   .