ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΤΑΚΤΑΣ

Παιδί όταν γεννιέσαι

παιδί που αποκοιμιέσαι

αθάνατη μνήμη ραγίζεις

αθάνατη χωράς η φλέβα

κι άλλα καλά καρτερείς

Παιδί χωρίς όνομα φόβου

όψη αιώνων με κυκεώνες

όψη που φιλούν σταγόνες

κι η άρνηση γεμάτη αρχή

στην ειδεχθή μετατόπιση

Πόσων υμένων τρυφερών

παιδί με αίσθηση βαθειά

των ηρωϊκών εκμαγείων

Σαν ήλιος αιώνιας έχθρας

ποιός ακόμα να σε καλεί

κι επάνω στο κόκκινο χαλί

Παιδί σαν το ρόδο τολμάς

σε όλο της μοίρας το εύρος

μπροστά απ’ τους τοξότες

Παιδί που όταν γεννιέσαι

μαζί σου ρόδα του απείρου

σφραγίζουν χρυσή σιωπή

σφραγίζουν το ξημέρωμα

κι άλλων μεγάλων λίκνων