ΤΟΠΟΣ ΚΟΙΝΟΣ

Με ομορφιά με κεντρίζουν

με κερδίζεις ο ήλιος

ο φθόνος δε φυτρώνεις.

Με σαρκασμό επικίνδυνο

απ’ την πατρίδα που είμαι

απ’ τη δική σου πατρίδα.

Με τους πολλούς χρησμούς

περνώ στην ανοιχτή πληγή.

Θρηνώ όπως σε βλέπω

ακούω στη φιλήδονη λύσσα.

Θρηνώ όπως σε βρίσκω

άλλο τόπο σαρκασμών

στο γύρισμα υπερηφάνειας.

Με αίμα όπου γέρνω

δίνω παράταση στον πλούτο

δίνω στην κόλαση που ζω.

Γυρίζεις υπερηφάνεια

της μέλλουσας κραυγής

στο γύρο του θριάμβου.

Γυρίζεις ακέραιο

λιμάνι της ευφροσύνης.

Ηδονή θυμίζεις αρχέγονο

τόπο τόσων πληγών.

Αφορίζεσαι

αφορίζεσαι όπως πάντα.