ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΡΥΦΕΡΩΝ

Ζεις χρώμα των αντίλαλων, σε ψυχές που είδαν

καράβια, να οδύρονται με τον αέρα της φωτιάς.

Ζεις χρώμα των αντίλαλων, τρομάζεις ο καιρός

στην άσκηση μεγάλων πληγών όταν ανοίγουν.

Ζεις χρώμα των αντίλαλων, των κενών χώρων.

Ζουν μάτια του ονείρου λέξεις που στρέφονται.

Ζεις χρώμα των αντίλαλων κι οι θηλιές τρέμουν.

Δέχομαι πλέγματα ψαριών ανοιγμένα στόματα

και στο χρυσό που βλέπω, στο φως της Σαλώμης.

Δέχομαι πλέγματα φόβων κι όλα να ξεχύνονται

λυπημένα πλάσματα αγκαλισμένα στο ροδώνα.

Δέχομαι πλέγματα αλήθειας αυτά αιμορραγούν.

Όλα σήμερα κρύβονται μέσα στο αρχέγονο φως.

Δέχομαι πλέγματα παλαιών κι άφαντων πόθων

που απλώνουν απρόβλεπτα τριγωνικό δίλημμα.

Η αιωνιότητα ασκείσαι άβυσσος τόσων τρυφερών

με πλοήγηση πάνω σε ξένο φως και σε ξένη ζωή.