ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΛΟ

Θέλω εσύ που μ’ αγγίζεις σα μοίρα να με ματώνεις

μέσα σε κοιτώνες μέσα σε ροδώνες που με κρατούν

τόσα πλήθη παθών κι ένα όμοιο παρθενικό μαχαίρι

Θέλω εσύ που έχεις το όνομα το ίδιο θαρραλέο δώρο

δίκαια κλειδιά να κρατάς και στην αγάπη να κρίνεις

με τόσα ιδιαίτερα πράγματα σε φθόγγους ακουμπάς

Θέλω εσύ ποίημα να με φιλάς να σβήνεσαι η θλίψη

κι εγώ ακέραιο φως και λουλούδι να σε κατευοδώνω

όταν μεταμορφώνεσαι σε, βασίλισσα τόσο ποθητή

Θέλω εσύ η μύρια αλήθεια με αποθέωση του λόγου

να ξεπηδάς κι απ’ τα σχήματα ονείρων που αγαπάς

που θυμάσαι το χώμα με την πυρπόληση στην τέχνη

Θέλω εσύ η ψηφίδα και πέτρα χωρίς τα καταραμένα

χωρίς τον ουρανό με τα δάκρυα και ίχνη του αίματος

Θέλω εσένα με τα χρόνια που βάρυναν στο χωρισμό

Θέλω εσένα, που σ' αγγίζω, σα μοίρα να μη ματώνεις

να μη μένουν σκουλήκια λευκά ή σκουλήκια μαύρα.