ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Μέρες τρόμου σα σχίσμα

από έμβρυα κι από σκιάχτρα

Μέρες ιαχών στα στάδια

που η μέθη σφαγιάζεις τον ταύρο

και ποιήματα σχήματα ζωής

όταν αποκοιμιούνται

των πόνων οι φύλακες

Μέρες τρόμου μέσα σε φυλακές

με την άλωση της εσπέρας

της ένδοξης ημέρας

της εξέλιξης μιας σημαίας

Μέρες τρόμου και μεταμφιέσεων

δαίμονες ισχυρών σελαγισμών

σαν αλήθειες του τέλους

που μένεις κι ο ίδιος θεός

δώρο του ουρανού

δώρο της ομορφιάς

μέσα στους κήπους ποιητών

στους ρεμβασμούς του ρόδου

Μέρες τρόμου που έχουμε να λέμε

που έχουμε να βαφτίζουμε
κρίματα που μας κυβερνούν

σαν μελλοθάνατα λουλούδια

Μέρες τρόμου πάνω στη ζυγαριά

πάνω στο νέο αδιόρθωτο τέλμα

που οι λέξεις καμαρώνουν

κι οι ελπίδες, πάλι από σκιάχτρα,

από έμβρυα που ολοκληρώνουν

Θέλγητρα χωρίς αιώνα

δίνες γλυκών πικρών

σαν προσχήματα οιωνών

σαν πλάστες στο θρόνο 
και στο χρόνο

Οι δίνες δεν ξεχνούν.