ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ ΠΛΩΡΗ

Πώς λογχίζονται οι λέξεις

πώς τα ίδια λάθη

πώς τα ίδια πάθη

Η ύβρις η έσχατη καλείς

Πώς ματώνεις ο ουρανός

αδιάκοπη η πυρακτωμένη γραφίδα

και πώς πλησιάζεις ο αδαής

με τόσα μικρά αλογάκια

που μας πριμοδοτείς

Κυριεύσαμε τη νήσο Σκύρο;

Πώς λογχίζουν την ηδονή

κι οι φτωχοδιάβολοι

πώς λογχίζονται

και τα ξεροκόμματα του ονείρου

Πώς λογχίζεσαι ο πλούτος των γλουτών

και μια βιασμένη απόφαση ιδανικό άλλοθι

μια εκδίκηση για την αδιάφορη παράσταση

Κάθε φορά

κι εγώ ο ανάξιος τόσα χρόνια

από μια παράδοξη φλόγα να συστηθώ

Μιας μοναδικότητας

Μιας εναντιότητας

Φλέγονται πολλά στα απόκρυφα μέρη

οι προβολείς πέφτουν σαν τα χειρότερα μαχαίρια

κι ο θάνατος που έχεις συνήθεια

τις ίντριγκες που καταστρέφουν το κορμί σου

Πώς λογχίζεσαι

Βάλαμε στο σπίτι μας το Δία τον υλοτόμο

                               της οικουμένης

Γεννήσαμε το πικρό αυγό της Ιούς

Φέραμε τούμπα το χαμένο χρόνο

κι αυτές οι απίθανες περιστροφές

κρέμονται στα χείλη της γλώσσας απ’ το γάλα

Σγουρά και παράφορα μεγάλα μηδενικά

ακόμα οι Οδυσσείς περιφρονημένοι κλαίνε

Βάλαμε στο σπίτι μας το Δία τον εμπρηστή

                                      της οικουμένης

Μπροστά μας στην ηφαίστεια πλώρη

κι ο λαιμός του κρίματος

οι βολές και οι παραβολές

Υπάρχουν ακόμα λουλούδια που σκοτώνουν

και το μεγάλο αντίζηλο

Ο ταύρος ταυρομάχος

μύριοι απότακτοι της στυγερής στιγμής.