ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

Το δικό σου μεγαλείο με τα χρώματα παίρνεις σειρά.

Το δικό σου λαμπρό φως για την ποίηση που φέρνεις

στο μύρο των ασωμάτων και της μυστικής ανάληψης.

Θυμάσαι με τη χάραξη με το γλυκό φως εσαεί τέχνη

και με το νέκταρ της καρδιάς σου για την άγια ημέρα.

Θυμάσαι στον καρπό του αθώου σπέρματα στο κενό

και μέσα στην αρμονία στα στροβιλιζόμενα μυστικά.

Θυμάσαι άλλος θεός που διψάς που στάζεις στη νίκη

όλα τα θέλγητρα και όλα τα παθήματα της Σφίγγας.

Θυμάσαι που υπάρχουν και τα πιράνχας που αγγίζεις. 

Θυμάσαι σε χείλη της θάλασσας σκιές πολύγλωσσων.

Το δικό σου μεγαλείο στα κύματα που σε συνοδεύουν

και για μια ακόμα διδακτική και αιώνια αμεριμνησία.

Στο δικό σου κώδικα με τον κρότο της μέγιστης ηδονής.

Και όλη τη συντροφικότητα να μην ξεχνιέσαι η ελπίδα.