Ο  ΚΑΙΡΟΣ  ΑΓΑΠΑΕΙ  ΤΟ  ΜΥΡΟ

Ο  καιρός  αγαπάει  το  μύρο  με  την  ευχή  και  τη  διάρκεια  μέσα  στο  κέντρο  του  νου  μέσα  στο  μέτρημα  τ’  ουρανού.

Αυτός  που  δε  φεύγει  παράδοξα  μιλάει  φωτίζεται  και  πάντα  οδηγεί  σε  μια  άλλη αιωνιότητα.

Σε  μια  άλλη  αθωότητα   πέφτει  ο  συρμός  της  ανάγκης,  της  πίστης,  για  το  πιο  δραστικό  χάδι.

Ο  καιρός  που  αγαπάει  και  το  μύρο  που  ξέρει  μαζί  του  να  δυσπιστεί.

Ξέρει  στην  ομορφιά,  στην  ξενάγηση  των  παλαιότερων  και  στη  μορφή 

με  τη  μοίρα  που  υψώνεται  η  κάθε  γυναίκα

Η  ψυχή  του  πόνου   αυτή  που  μιλάει  βγάζει  τ’ αγκάθια της  βγάζει  τα είδωλα  του πόθου  και  του  αγνού  σκοπού.

Ο  καιρός  που  πενθεί  ο  καιρός  με  την  αέναη  Λαμπρή.