ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΞΙΔΑ

Αλήθεια μένεις ανάλογα με το πάθος

με τη λευκότητα που είσαι παντοτινή.

                   

                        Ακολουθείς πολύτροπη και αφαιρείς

μνήμες υπότροπες περιγραφές τυφλής

                                             συνάθροισης 

με το βλέμμα στα πέπλα του  νικητή   

στα πέπλα στα δικά σου σπαράγματα.

Λάμψεις κυρίαρχες οδύνες των θεών

οι πειρασμοί σ’ ένα χώρο της σκέψης

και σ’ ένα ρόλο της σχέσης παμφάγο

                                                      δίλημμα.

Στις γλώσσες των χορών του θρύλου

στις γλώσσες των χώρων του τρόμου.

Αλήθεια μένεις με τη μεγάλη πυξίδα

σφιχτά, μυστικά να μας αγκαλιάζεις.

Θεοί μπροστά  στων χορών τα μάτια

με τη δίκαιη φοβέρα ημέρας το χάσμα

προσφορά στην παρθενία της ιστορίας

της θηλής χρυσίζουσα οφθαλμαπάτη.

Αλήθεια κρύβεις ένστικτα του έρωτα

αλήθεια πολλές φορές κρατάς μέτωπα

κρατούν οι ημέρες μέσα το σκληρό φως  

το πιο σκληρό με όλους τους δαίμονες.

Ο θαυμασμός για το χορό των παθών 

στο αειθαλές ρόδο στο ρόδο του κύρους

που δεν ξεχνάς τους δαίμονες συνοδούς.

Προς τι η ανάγκη τόσων μεταμφιέσεων;

Όταν η ενοχή ρέεις με το ανίατο πάθος

με το κλέος που η δύναμη ψηλά οδηγεί

μοιάζουν στα χρώματα του μέλλοντος

τα δώρα του ουρανού και της ομορφιάς.

Μοιάζεις κι εσύ που ίδια θα μας κοιτάς.

Αλήθεια μέσα στον κήπο των ποιητών

αλήθεια για το τέλος που μένεις θεός.

Ματαιόδοξα κι εσύ όλους μας μάτωσες

ματαιόδοξα ακόμα να μας πληγώνεις

των αγίων σου υγρή η μνήμη στο χώμα.

Άρωμα δοξαστικό στην κάθε επιστροφή.

Άρωμα βρίσκεις τους φύλακες φθάνεις

στις ευωδιές που πας ρυτίδα του πάθους.

  

Με τη μεγάλη επιστροφή μένεις αλήθεια

οικόσημο με κάθε κατακτημένη πατρίδα.