ΑΛΛΗ ΑΡΧΗ



                        Με τη αγωνία μου σε κρατώ
                        με τα δάκρυά μου σε φθάνω
                        με τα άλγη φτερών νοερών
                        των νησιών που γεννιούνται.

                        Με τη φήμη ηδονικών λέξων
                        πώς σε κοιτώ σκιών άσημη
                        κόλαση στροφή της πατρίδας
                        και με τους σάπιους καρπούς.

                        Όλα στα ερωτικά περάσματα
                        όλα στα πληγωμένα ειδώλια
                        φαντάζουν ποιήματα στιγμών
                        μνήμες απο αίμα στην αρένα.

                        Με την αγωνία μου σε κρατώ
                        και το μαύρο γάλα που χύνεις
                        της πόρνης περνούν οι δόξες
                        και της οργής οι σελαγισμοί.

                        Κι η φήμη πειρασμών αρκείς
                        να γίνεις η αναστάσιμη αρχή
                        με τη χρυσή σκόνη των πόθων
                        από άνθρωπο κι από άγγελο.